Reprezentativci Saudijske Arabije FOTO: IANS/Suman Chattopadhyay...

Pravdoljubivi (u “evropskoj civilizaciji” se to naziva konzervativni) i izvorni arapski narodi, na arabijskom poluostrvu, fudbalom pobjeđuju sve one koji putem ove plemenite igre, i u njenoj tobož službi, žele da nametnu i podvale svoje “parametre vrijednosti” s kojima hoće da okupiraju čovječanstvo.

Katar se suprostavio zapadnom bludu i razvratu, bezbožnosti o kojoj je toliko često govorio i pisao Sveti vladika Nikolaj Velimirović Žički, pa su se, Amerikanci i Velšani žalili kod FIFA. Sigurno su okidač bile već unaprijed iskonstruisane kapitenske trake… I viševjekovna tradicija ovih “naroda”.
Drznuli su se predstavnici Anglosaksonaca na Mondijalu da brane “dugine boje” kod svojih navijača kojima obezbjeđenje, po katarskim zakonima, nije dozvolilo da uđu na tribine i javno promovišu LGBT populaciju (homoseksualizam!). Osnovno pravilo ponašanja treba da bude – kada domaćinu uđete u kuću treba da ga poštujete i da se ponašate u skladu sa pravilima njegovog shvatanja života.
Onda su “društvene” mreže preuzele ulogu portparolstva “tužnog Amerikanca bez šarenog šešira” i nezadovoljnog Fudbalskog saveza Velsa koji hoće da postavi “dugu” na sprženoj zemlji (pustinji) na koju kiša rijetko pada, a plin iz pijeska izvire u neograničenim količinama! (To samo bog može da objasni, ako ima potrebu).
Katar napadaju sa svih strana, ali se domaćini legalno i uspješno brane od “harama” (sramote, razvrata, bruke…), iako, za organizaciju “svjetskog ludila” imaju balogoslov od glavnog islamskog imama iz Meke (Saudijska Arabija) gdje su najveća hodočašća proroku Muhamedu (često i pogubna za mnoge vjernike)! Nisu nikome ništa institucije i narod Katara “podvalili” kada je Jozef Sep Blater, tadašnji predsjednik FIFA, 2. decembra 2010. godine iz koverte izvukao ime “Katar” kao domaćina 22. Mondijala 2022. godine. Drugog na azijskom kontinentu, a prvog u arapskom svijetu!
Svi su ostali pošteni, samo je Katar nudio mito…
Ma nemoj! 
-Kad su čuli da da se domaćinstvo može izlobirati novcem, i da je to legalan put u FIFA, Katrani su dali četiri puta više od ponude Sjedinjenih Američkih Država i zato su dobili Svjetsko prvenstvo – istakao je Boris Vrhovac, navijač Srbije iz Banjaluke, napoznatiji fizioterapeut svijeta i čovjek koji je devet godina živio i radio u Kataru, u rukometnoj reprezentaciji ove zemlje koja je bila svjetski vicešampion!
Prvu, fudbalsku, senzaciju na Mondijalu, trećeg dana takmičenja, priredili su fudbaleri Saudijske Arabije koji su, poslije preokreta (prvo poluvrijeme izgubili rezultatom 0:1), pobijedili jednog od glavnih favorita, Argentinu sa Lionelom Mesijem – 2:1. Odjek je bio žestok!
Nisu Arabijci pobijedili Argentinu, već su pod koljena bacili zapadne plaćenike iz neka ponosne “zemlje Gaučosa” koji “masno” zarađuju u velikim i bogatim klubovima: Engleske, Španije, Italije i Francuske, samo je golman Franko Armani (nije branio protiv Saudijske Arabije, a nosi broj 1) iz domaće lige (River Plata). Za razliku od tih evropskih plaćenika u dresu saudijsko-arabijske reprezentacije igrali su samo igrači iz domaće ekipe i to svega sedam klubova. Kod ove činjenice treba stati, razmisliti i zapitati se: šta bi tek igrali sa “Al” radili da imaju takvo takmičenje kao što je UEFA Liga šampiona?
Momci selektora Francuza Erve Renara zaplesali su “Tango Argentino”, pa ne bi nikog trebalo da začudi da se, poslije svega, pojavi “megafon” sa tezom kako je to “civilizacijska vrijednost Zapada”, a da su originalne “papire projekta” kupili Arapi?!
Saudijska Arabija, kao prvi izvoznik nafte u svijetu, je bogata zemlja, ali se ne rasipa. Za razliku od argentinskih plaćenika u Evropi vodeća zemlja arabijskog poluostrva svoje fudbalere plaća u svojoj državi. Kome je sada, u toj prilici, draži grb na lijevoj strani grudi, plavo-bijelima ili zelenima?
Izvornost i patriotizam nikada nisu imali cijenu, niti će kad da imaju!
Poslije pobjede nad “Gaučosima” saudijski vladar, kralj Salman proglasio je državni praznik u toj zemlji u srijedu, 23. novembar, pa je to biti neradni dan za sve zaposlene u javnom sektoru, te za učenike i studente.
“Hiljade čestitki, junaci - oglasio se putem tvittera sudijski ministar sporta Abdalaziz bin Turki Al-Fajsal.
Takođe, odlučeno je da se omogući besplatan ulaz u tri zabavna parka u Saudijskoj Arabiji, kao poklon nacionalnom prazniku.
Kako ljudima, ali baš ljudima, nedostaje samo malo da budu srećni!!!
Na zastavi Saudijske Arabije, sa zelenom podlogom, uz bijeli mač, na arapskom jeziku piše: “Svjedočim da nema drugog boga osim Alaha, i svjedočim da je Muhamed Božji rob i Božji poslanik”.
Fudbalska reprezentacija Saudijske Arabije debitovala je na FIFA svjetskim prvenstvima u Sjedinjenim Američkim Državama 1994. godine, kada je prošla u osminu finala pobijedivši u grupi selekciju Belgije u čijem glavnom gradu Briselu je sjedište Evropske unije (tada je to “strašilo” imalo i Engleze uz sebe). Izgubila je od Švedske (osvajač bronzane medalje) u prvom krugu nokaut faze, a “pustinjske lisice” je predvodio simpatični golgeter Said Al Ovairan.

Said Al Ovairan

-Trava nam se u Americi dopala, vidimo se opet – poručili su Saudijci.  
Nakon Amerike ‘94 nacionalni fudbalski tim Saudijske Arabije je još četiri puta igrao na Mondijalima (1998. u Francuskoj – 28. mjesto, 2002. u Japanu i Južnoj Koreji – 32, 2006. u Njamačkoj – 28. i 2018. u Rusiji – 26). Imao je, taj saudijski tim, privilegiju da otvori prethodni Svjetski šampionat u Rusiji protiv domaćina prije četiri godine kada je poražen 0:5, ali…
Za razliku od Njujorka, s kojim je imao krvavi duel (tako zapisuje istorija) 11. septembra 2001. godine, Rijad nikada Moskvu nije smatrao za svog neprijatelja, bez obzira na sve fudbalske (ne)prilike, iako je na američkom, a ne ruskom tlu, sudijski čovjek doživio najveće fudbalsko i životno ushićenje. Neopisivu radost.

Osama Bin Laden, rođen 10. marta 1957. godine u Rijadu, od oca Muhameda bin Ladena, jednog od najbogatijih građevinskih privatnika (nije valjda on pravio “Kule bliznakinje”?) i okrenuo je, “svojom revolucijom”, svjetske ekonomske tokove. Rijad je, geografski, a i kulturološki, sportski i pragmnatično, uvijek bio bliži Moskvi, nego Njujorku, ali svako je imao pravo da hodi putevima koji mu se nude…
Umjesto trave koja im se dopala 1994. godine, Saudijci su se, 2001. susreli sa američkim betonom i željezom, opštom odmazdom i protjerivanjem, stavljanjem meta na čelo arapskim doseljenicima… Od tada ništa više nije kao što je bilo jer je “El Dorado” postao običan tor za “izabrane” (Firerove ideje). 
Danas u svojoj pustinji Saudijci, ili Arabijci, pišu svoju i istoriju čovječanstva, a biće zanimljivo kakvu će “posjetu” zabilježiti “jenkiji” koji iz pustinje, od “lisica” mogu samo da ponesu, za uspomenu, pijesak za “časovnik”. Sa šeširima “duginih boja” koje na arabijskom poluostrvu i ne razumiju šta znače, jer ih tokom cijele godine grije Sunce, kao izvor života, a vodu rijetlo gledaju. 
Dugine boje su samo proizvod susreta neba i zemlje i znaju to, jako dobro, Saudijci. Onda se pojavio “čovjek” da sve to falsifikuje i pretvori u svoju, razvratnu, zabavu!
Čije vrijeme ističe, a čije je isteklo, najbolje će pokazati fudbal u pustinji.
Nije to igra siromašnih, naprotiv, u Kataru se sudario svijet taj, ovaj i onaj! 
Osama bin Laden je lišen života, na “demokratski način”, u pakistanskom Abotabadu, 2. maja 2011. godine, od strane američkih “Mornaričkih foka”. Nikada nećemo saznati šta bi se dogodilo da je živ i da sjedi u FIFA loži na Mondilau u Kataru.
P. S. Da je drug Tito živ možda bi nam i objasnio smisao formiranja Pokreta nesvrstanih u sukobu između Varšavskog pakta i Trojnog bloka, Zapadnog Rimskog carstva i Vizantije, NATO pakta i Sovjetskog Saveza. Na sreću, ili nesreću, nikada nećemo saznati, ali smo osuđeni da živimo!