Foto: FSS-screenshot, Džajić, Stojković i Tadić

Srbija je startovala pobedom od 2:0 nad Litvanijom, u  svojoj prvoj kvalifikacionoj utakmici za Evropsko prvenstvo. Igrom nismo mnogo oduševili, ali ni razočarali. Neka sredina. Mogli smo postići još neki gol više, ali neki i primiti. 

Ono što je posebno uočljivo, što se ove utakmice tiče, su tri legendarna srpska igrača, koji su bili neposredni akteri utakmice u različitim ulogama. Dragan Džajić u ulozi predsednika, Dragan Stojković Piksi u ulozi selektora i Dušan Tadić u ulozi kapitena i predvodnika ove generacije. 

Istorija i TV kamere, istina crno-belom slikom, su zabeležili, davnu 1968. godinu, polufinalne i finalnu utakmicu završnice Evropskog prvenstva održanog u Italiji, kad je ondašnja Jugoslavija, sa Draganom Džajićem, tada  svojim najboljim igračem pobedila aktuelnog Svetskog prvaka Englesku u polufinalu 1:0 (strelac Džajić) i nesrećno izgubila u ponovljenoj finalnoj utakmici od Italijana. Dragan Džajić je tih godina bio najbolje levo krilo sveta. 

Isto davno, ali duboko urezano u istoriju je nastup Dragana Stojkovića na Svetskom prvenstvu u Italiji 1990. godine i njegova dva gola u mreži Španaca, uz Božju igru. 

Sad mlade, a i zrele ljude, Dušan Tadić, oduševljava svojim retko lepim golovima i asistencijama, što je demonstrirao i na najbolji način u utakmici sa Litvanijom (strelac i asistent). Takvo "lomno" fudbalsko stopalo, poput Tadića je imao i Džajić, posle čijih driblinga su protivnički igrači i golmani, uglavnom iskazivali nemoć. 

Lepo je ova tri legendarna imena, iz različitih perioda naše istorije, imati na različitim funkcijama, istog zadatka.

Autor: Svetozar Čiča